Yosemite National Park, Kings Canyon & Sequoia National park

De week na het bezoek aan de familie Maddox verliep weer heel vlot en met veel plezier. De dagen dat ik op kantoor aanwezig was staan vooral in het teken van het in elkaar zetten van de presentatie en proberen een duidelijk verhaal te maken van de agrarische sector in US, Australië, Rwanda, Nederland, Ierland en Brazilië. Vorige week o.a. gesproken met de ‘rural managers’ van Brazilië en Ierland die mij zeer duidelijk hebben beschreven wat de situatie in die landen is op dit moment en hoe het zich zal gaan ontwikkelen naar de toekomst toe. Ook weer een boer mogen bezoeken, het bedrijf heette Casa de Fruta en zat momenteel in de vijfde generatie van het familiebedrijf. Deze familie kwam oorspronkelijk uit Italie. Erg leuk gesprek en weer veel van geleerd.

Na al deze interessante dingen kwam het weekend ook langzaam in zicht; vrijdag even met een aantal collega’s naar een bar geweest hier na het werk en daarna wat gegeten met Nederlandse collega’s die hier ook een opdracht moesten doen voor een week. Zaterdagochtend vertrok ik samen met een collega van de Rabobank genaamd Kayno naar Yosemite National Park. Dit park is wereldwijd bekend en dit was ook te zien tijdens deze dag; al die chinezen, damn! Om 7.30 vertrokken we met de auto naar het park, na een rit van ongeveer anderhalf uur moesten we nog ontbijten en wat doe je dan als Amerikaan; ontbijten in de McDonalds. Na twee McMuffins gegeten te hebben vervolgde we onze autorit richting het park.. de weg bestond uit stijle berghellingen en bochtige wegen, heerlijk om te rijden dus. Eenmaal in het park aangekomen was onze eerste stop bij een mooi uitkijkpunt over de valley.

Daarna reden we door het park naar de valley toe om daar even te lunchen met prachtig uitzicht op verschillende watervallen.

Ik vond dat we wel genoeg toeristen hadden gezien dus probeerde Kayno (42 jaar) over te halen om een uitdagende ‘hike trail’ te doen, vrij vertaald als wandeling naar de top van de berg ;). Hij dacht dat zijn conditie wel in orde was, maar na een kwartier bergopwaarts gelopen te hebben begon hij te hijgen en te steunen dus besloten we het maar rustig aan te doen naar boven. De volledige route duurde ongeveer 3,5 uur maar je kon ook een route doen van ongeveer 1,5 uur. Hier besloten we dan maar voor te gaan. Met veel moeite kwamen we eindelijk bij de ‘Columbian outlook’. Hier werd ons meteen aangeraden om nog een stukje door te lopen (bergopwaarts) naar de ‘onderkant’ van de waterval. Na nog een half hijgen en steunen kwamen we aan op deze plek; het was zeker de moeite waard om dit punt te bereiken, echt gaaf om de waterval van zo dicht bij te zien.

Toen weer terug naar beneden en voor we het wisten stonden we weer onderaan de berg. Met een voldaan gevoel stapte we na een hiking trail die ongeveer 4 uur heeft geduurd weer de auto in op weg naar huis. Onderweg besloten we nog even te gaan eten in het casino en een klein gokje te wagen – uiteraard zonder al te veel succes. Om 23.00 lag ik gesloopt in bed met aan alle kanten spierpijn J.

De volgende ochtend besloot ik eens om ‘uit te slapen’, het gebeurde dus dat ik weer uit mezelf om 8.00 wakker werd. Toen er maar uit gegaan om me voor te bereiden op de trip van zondag. Vandaag ging ik nog een national park bezoeken: Sequoia National Park: bekend van de grootste boom ter wereld (Bassie & Adriaan). Na even rustig ontbeten te hebben en me ingelezen in het park reed ik om 10.00 (vandaag wel alleen) naar het park toe. Na een uur kwam ik al terecht in de middle of nowhere waar ik dit mooie benzine station tegenkwam.

Daarna begonnen de bergtoppen zich al langzaam te vormen en begonnen de stijle en bochtige bergwegen zich weer te vormen. Gelukkig is dit park iets minder toeristisch dus reed veelal zonder andere auto’s heerlijk over die mooie bergwegen met prachtige uitzichten. Het weer was ook prima vandaag, net als die dag daarvoor overigens: 30 graden en zon. Na ongeveer twee uur gereden te hebben vanaf Fresno kwam ik aan bij de ingang van het park. Meteen even naar een visitor centre gereden om te vragen wat ik kon gaan doen vandaag. Ze adviseerde me om eerst de bergweg te nemen die uitzicht bood op de Kings Canyon om vervolgens door het park te rijden naar de grote bomen en andere mooie uitzichtpunten. Ze gaf wel aan dat ik een tikkeltje moest haasten om alles te kunnen zien gezien het park iets groter was dan ik had verwacht.. oeps!

Dus zo vertrok ik vanaf daar naar de mooie bergweg die ongeveer een uur duurde en de mooiste uitzichten op Kings Canyon gaf, veel watervallen, mooie snelstromende rivieren en heerlijke bochtige bergwegen waar je lekker overheen kon scheuren.

Na al dit moois reed ik terug via een andere weg langs het Hunt Lake; zonder al te veel verwachtingen reed ik die weg ernaar toe, maar eenmaal daar aangekomen viel mijn mond open verbazing hoe mooi en rustgevend, heerlijk. Oordeel zelf maar:

Daarna mijn weg vervolgd door het park heen waar de wegen alsmaar sneeuwachtiger (maar nog steeds goed te doen in korte broek en t-shirt) werden en ik toch wel op hoogtes kwam die ik nog niet eerder in mijn leven bereikt had in de auto, ik reed zo rond de 8000 feet hoog wat ongeveer overeenkomt met 2,5 kilometer hoogte.

De bomen werden ook steeds dikker en hoger wat echt geweldig mooi was om te zien. Ik reed door totdat ik bij de parkeerplaats aankwam van de General Sherman Tree: De grootste en breedste boom van de hele wereld. Na een korte hike kwam ik aan bij deze boom; van een afstand lijkt hij nog niet zo groot maar als je er dan voorstaat is het niet te beschrijven hoe groot die boom is, hoe vaak zou ik er in passen??

Na deze mooie boom en veel waarschuwingen voor wilde beren vervolgde ik mijn autorit naar Moro Rock en tevens mijn laatste punt die ik vandaag zou zijn in dit prachtige park.

Eenmaal op het supersmalletje bergweggetje ernaar toe kwam ik eerst nog een ander bord tegen: namelijk de ‘hanging rock’, uit nieuwsgierigheid ben ik even gaan kijken, een klein kwartiertje lopen kwam ik aan bij de hanging rock. Ik wist niet wat ik zag, een uitzicht dat niet met woorden en/of een foto te beschrijven is; er was geen toerist te bekennen, slechts een paar eekhoorns en voor de rest was het volledig stil. Hier heb ik heerlijk een uur in het zonnetje van het uitzicht en de rust zitten genieten.

Na dit uur moest ik toch nog naar de ‘Moro Rock’ dat iets toeristischer was maar het uitzicht zeker niet minder, wederom niet met woorden of foto’s te beschrijven. Hier op de top nog met een Amerikaan gesproken die in het leger zat en F16’s vloog in Afghanistan, interessante verhalen.

Na al geweldig mooie indrukken ben ik weer langzaam richting de uitgang van het park gereden om de 8000 feet weer af te dalen op kronkelige bergwegen waar de maximumsnelheid rond de 15 kilometer per uur lag.. de remmen roken best goed moet ik zeggen J. Na twee uur rijden was ik weer thuis en besloot ik nog even door de In ’n Out Burger Drive te rijden om nog even te ‘dineren’.

Deze week bestond weer uit interessante maar zeer lange werkdagen. Dinsdag weer een boer bezocht maar deze had helaas wat minder geluk met het weer dit jaar; hagelbuien hebben zijn volledige fruitteelt vernietigd en zal dit jaar minimale tot geen inkomsten hebben, moeilijk om te zien hoe zo’n man machteloos zijn fruitbomen staat te bekijken en hier over praat.

Op kantoor is de sfeer erg leuk, wordt elke dag wel mee uit lunch genomen door verschillende mensen. Morgen gaan we met een aantal account managers bij een Mexicaan eten en volgende week staat er een lunch gepland met een grote groep collega’s als afscheid. Aankomende vrijdag ga ik vier bloemenkwekers bezoeken in de buurt van Santa Barbara waaronder twee kwekerijen van Westlandse afkomst (Van Wingerden en Overgaag). De vrijdag zal ik Santa Barbara overnachten om vervolgens zaterdag de Highway 1 af te rijden op weg naar San Francisco. Dit is een mooie kustroute die vergelijkbaar is met de Great Ocean Road in Australië. In SF zal ik zaterdagavond met Mark Bentvelzen en zijn maten een biertje gaan halen in de stad. Zondag gaan we naar de Giants – baseball game, ik blijf ook zondagavond nog in SF omdat ik maandag in de buurt (lees: 4 uur rijden) een afspraak heb op een ander kantoor van de Rabobank. Dinsdag en woensdag zal ik nog een aantal boeren bezoeken en donderdag vlieg ik alweer naar huis. Tot nu toe was het echt een geweldige ervaring.

There’s no place like San Diego – unpredictable as hell

Na het mooie weekend in Los Angeles was het weer tijd voor een nieuwe workweek, deze week stond in het teken van veel statistieken opzoeken en een verhaallijn maken voor de presentatie die gegeven moet worden aan de hand van het onderzoek naar succession. Vrijdag bracht ik een eerste bezoek aan een farm in de US. Deze boer (genaamd Westlake) bezat net zoveel grond als 1/3 van heel Nederland. De dag begon al vroeg en reden met drie collega’s naar deze klant.

Op weg naar de farm al veel mooie uitgestrekte gebieden gezien waar hij amandelen, graan, pistache noten en tomaten teelde in de open lucht. Daarna een gesprek met de boer en zijn zonen, praten over het afgelopen jaar, de huidige problemen en ook een stukje over succession. Erg interessant om dit allemaal te horen; de rest van de dag bestond uit het bekijken van zijn grond, erg gaaf! Ook nog even langs een organische pistache noot boer geweest. Serieus de beste die ik op heb, zo heerlijk!

 

Uiteindelijk reed ik om 5 uur richting San Diego. De rit duurde ongeveer 5 tot 6 uur afhankelijk van het verkeer rond Los Angeles. Tijdens het rijden weer een heerlijk muziekie  op en voor ik het wist stond ik in LA (22.30). Helaas had ik onderweg al te horen gekregen dat ik na 22.00 niet meer kon inchecken in het hostel die ik geboekt had dus moest ik naar de locatie gevestigd in het centrum. Het was een YHA hostel en eerste indruk was prima. Ik had nog niet gegeten dus om 23.30 zat ik met een cheeseburger en bier bij een restaurant bij te komen (en langzaam in slaap vallend) van de lange rit.

De volgende ochtend had ik 9 uur ’s ochtends afgesproken met Moniek (uit ’s-Gravenzande) die met twee vriendinnen (Brenda & Tanja) ook in San Diego was om nog wat zon mee te pikken voordat ze weer naar Nederland gingen (deden exchange in Canada). We begonnen onze city tour met een bezoek aan de haven, het begon al goed op te klaren dus onderweg konden we het niet laten om even bij het Mariott in het zwembad te duiken om onze reis naar de boulevard te vervolgen. Echt een gave boulevard met mooie boten. Er scheen nog een mooi park te zijn dus dat was onze volgende bestemming; pistachenoten eten in Balbao park (ook wel Bapao park genoemd J), het was heerlijk weer dus voor we ’t wisten zaten we onze badkleding in het park (niet wetende dat we keihard aan ’t verbranden waren). Toen kwamen er ineens een aantal eekhoorns, die ik voor het eerst in mijn leven zo dichtbij heb gezien. Wij, als dierenliefhebbers, konden het dan ook niet laten om onze pistache noten te delen met deze eekhoorns J.

De temperatuur liep al aardig op dus we kwamen op het goede idee om naar het strand te rijden.. ik had tenslotte maar anderhalve dag om San Diego en omgeving te zien. Op weg naar het strand (20 minuten rijden met de auto) werd het steeds bewolkter, en ja hoor.. eenmaal bij Mission beach aangekomen was de zon volledig bedekt door wolken en mist. Dit kon natuurlijk niet, dus we kwamen op het perfecte idee om naar het volgende strand te rijden om te zien of daar de zon wel scheen, eenmaal aangekomen op Coronado Island/beach scheen hier de zon ook niet.. ons optimisme verdween langzaam en we klaagde er lekker op los J. Dan maar sushi eten als lunch. Na deze culinaire ervaring reden we door om toch nog de zon op te zoeken – terug naar het centrum.. eenmaal daar aangekomen was de zon hier ook weg, waar die in de ochtend zo heerlijk scheen.

Dan maar naar de beroemde sunset cliffs om een beetje te ‘hiken’ en het luie zweet kwijt te raken. Na een zeer avontuurlijke hiking toch gelukkig helemaal veilig op het strand van Sunset Cliffs aangekomen en daar nog even rondgewandeld en de stapplannen voor de avond bedacht. Maar voordat we een paar biertjes konden drinken moesten we eerst nog eten. Het scheen dat Pacific beach een leuke boulevard had dus daar heen gereden. Eenmaal aangekomen scheen het slechts een straat te zijn met één goede Thai en een goed visrestaurant. Gezien onze exotische dag besloten we maar bij de Thai te gaan eten.. eenmaal binnen was de sfeer nogal stijf en netjes terwijl wij in onze beachoutfit daar naar binnen kwamen. Eenmaal bij de tafel aangekomen bleek dat de tafels megalaag waren en we op de grond moesten zitten, na lang gekloot met m’n benen had ik dan toch eindelijk de kleermakerszit te pakken, tot die man zei dat je je benen onder tafel kon doen. Die begreep ik nog niet helemaal maar toen ik ze onder tafel deed bleek de ruimte onder de tafel een gat te zijn zodat je als nog gewoon kon zitten J. Na het heerlijke Thaise eten zijn we naar het hostel gereden van de dames zodat zij konden gaan omkleden en ik even een afterdinner inzakkertje kon doen op de bank J.

Eenmaal aangekomen in downtown San Diego kon de stapavond beginnen. We stapten rond half 12 de eerste bar in en het tempo zat er goed in. Na een uurtje besloten we nog een andere bar op te zoeken, het werd gezelliger, en later, en gezelliger en later totdat het 01.30 was en de lichten ineens aan gingen,  blijken al die clubs en bars in de US om 2.00 dicht te gaan, wat een anti climax zeg.

Brenda had een beetje honger gekregen in de loop van de nacht dus ze zou en moest softijs hebben voordat we gingen slapen; na lang zoeken kwamen we dan aan bij de burgerlicious waar we een kom ijs kregen waar je ‘u’ tegen zegt, damn! Kon niet ontkennen dat deze heel lekker was, dus bedankt Brenda ;).

Na een kort nachtje en mega gare ochtend gingen we de volgende ochtend weer enthousiast op weg naar de memorial lighthouse. We hoopte vandaag wel op een zonnetje maar ook zondag bleef de zon weg helaas. We eindigde het mooie weekend in La Jolla om heerlijk te eten bij een geweldig restaurantje met mega lekkere broodjes.

Het weekend was totaal niet zonnig (waar we wel op gehoopt hadden) maar het was er één die ik niet meer zal vergeten, via deze weg wil ik de dames dan ook bedanken voor de gezelligheid J.

Om 16.00 vertrok ik weer richting Fresno (dit keer een rit van 6 uur vanwege wat wegwerkzaamheden), om 22.00 kwam ik thuis en plofte ik zo snel mogelijk in mijn bed om vanochtend weer een boer te gaan bezoeken.

We brachten vanmorgen een bezoek aan de familie Maddox die vooral koeien had maar ook wijngaarden, amandelen en andere producten. Ook dit was een supergave ervaring om met die man te praten en zijn land te zien.

Deze week staat in het teken van veel bezoeken aan boeren waar ik erg naar uitkijk. Het volgende weekend staat een bezoek aan Yosemithe park en Kings Canyon op de planning, dus na volgend weekend kunnen jullie weer lezen hoe de afgelopen week was.

Cheers vanuit het zonnige en bloedhete Fresno, California

                                                                                                                                                  

Los Angeles - 'like living in a movie'

Na een tweetal geweldige dagen in SF was het tijd voor de start van een nieuwe uitdaging. Na 3.5 uur gereden te hebben over de brede Amerikaanse wegen kwam ik woensdagavond aan in Fresno. Hier kon ik meteen mijn hotel in – m’n kamer is een soort studio met eigen keuken, badkamer, bank en bed, ziet er prima uit en het bed slaapt prima J! De volgende ochtend om 9.00 moest ik op kantoor in Fresno verschijnen, zoals we in Utrecht altijd gewend zijn; netjes in pak met strop. Eenmaal op kantoor aangekomen daar merkte ik dat de kledingstijl iets anders was; gewoon pantalon en overhemd was genoeg. Dus na een gesprek met mijn ‘mentor’ hier (genaamd Kayno) kon die strop weer uit. Kayno zal komende maand mij overal mee naar toe nemen en zorgen dat ik me hier op m’n gemak voel, het is echt een superaardige man dus dat komt helemaal goed. Hij heeft me onderhand aan alle mensen op kantoor voorgesteld, kan helaas de namen niet onthouden maar iedereen is enthousiast zodra ik vertel wat ik kom doen, dus dat is een goed teken.

Hetgeen waar ik voor in de US ben is om een wereldwijd onderzoek te doen naar opvolging binnen boeren familiebedrijven. Ik zal de ontwikkelingen en uitdagingen in Brazilie, US, Australie, New Zealand, Ierland, Nederland en Rwanda onderzoeken om een breed beeld te krijgen welke ontwikkelingen er spelen wereldwijd. Dit onderzoek zal dan gepresenteerd worden aan een groep van 50 internationale boeren uit 18 landen in Utrecht tijdens een week waar deze boeren gaan discussiëren over belangrijke topics in de globale agrarische industrie (opvolging is er 1 van).

Na een tweetal mooie dagen besloot ik het weekend naar Los Angeles te gaan. Ik wilde vrijdagavond al weg maar er werd me afgeraden te gaan rijden gezien ik over een aantal bergwegen moest die ondergesneeuwd waren. Ik besloot dus maar zaterdagochtend te gaan rijden naar LA. Ik bracht eerst een bezoek aan Madara (een vriendin van een Nederlandse vriendin die ik in Sydney ontmoet heb). Zij woonde net buiten LA in Thousand Oaks. Na een 4 uur durende rit tussen alle megatrucks en brede wegen kwam ik daar aan. Het weer was helemaal super met strakblauwe lucht en goed temperatuurtje. Haar huis zag er echt super mooi (en Amerikaans uit). Ik had haar nog niet eerder gezien/gesproken dus het was nog best spannend, maar na 5 minuten praatte we al of we elkaar al langer konden, was dus erg gezellig. Zij nam me mee naar Malibu Beach, ook wel bekend van het strand waar Baywatch is opgenomen. Na een stevige lunch (alle maaltijden zijn hier wel stevig te noemen) reden we weer terug naar haar huis. Daar even met Esmee geskyped en toen ben ik zelf naar LA gereden.

Zaterdagavond rond 18.00 kwam ik daar aan, toen ben ik meteen even naar de Walk of Fame gereden. Ik verwachtte er niet te veel van maar eenmaal aangekomen was het toch een behoorlijke happening, echt gaaf om te zien zeg. Even gegeten en biertje gedaan in Hard Rock Cafe.

De volgende ochtend wilde ik natuurlijk niet LA verlaten zonder het Hollywood bord gezien te hebben; er werd me aangeraden om naar Griffith Park te rijden, eenmaal daar aangekomen was het echt adembenemend. Het was strakblauw en kon vanaf dat punt heel LA zien van bovenaf inclusief het Hollywood bord – echt super mooi!!

Daarna even snel naar Venice beach gereden om daar nog even van de zon te kunnen genieten. Hier even een fiets gehuurd om langs de boulevard te cruisen – dit strand staat ook wel bekend om z’n hippie boulevard, hing een grappig sfeertje dus, er stonden zelfs twee gasten die blijkbaar geen werken hebben die je voor $ 5 in hun ballen kon trappen, lekker Amerikaans.

Ook nog even naar Santa Monica beach gereden om daar ook nog even te shoppen @ third street shopping boulevard, super gaaf om al die mooie Amerikaanse winkels te zien. Ben goed geslaagd in o.a. de Abercrombie & Fitch en kon het niet laten om het luchtje te kopen.. heerlijk! Daarna weer terug naar Fresno want onderhand was het al 16.00. Na een 4 uur durende rit kwam ik weer in Fresno aan rond 20.00! Ik merkte wel dat ik echt uitgeput was dus dook lekker op tijd ’t bed in. Toen ik vanochtend wakker werd merkte ik nog duidelijk dat ik het weekend in m’n hoofd had, was megagaar en zelfs duizelig. Gelukkig trok dit in de loop van de ochtend op kantoor weer weg. Vanaf vandaag voorspellen ze in Fresno een aangename 25 graden en zon voor de komende maand dus dat zit wel goed J! Komende week een drukke werkweek en vrijdag al de eerste boer bezoeken, deze boer bezit 12.000 hectare grond dus dat wordt een mooie ochtend. Vrijdag middag zal ik naar San Diego rijden om daar het weekend te vertoeven. Deze rit zal ongeveer 7 uur duren, dus dat wordt een mooi ritje J.

Tot ’t volgende verhaal!

Cheers from California – sunshine state!!

California - San Francisco

Na lang gewacht te hebben op het moment dat ik naar de US mocht, was het dan toch eindelijk zover, 10 april om 9.50 zou ik de lucht in gaan. Na een kort afscheid op Schiphol stond ik weer bij de balie om mijn bagage af te geven, dit keer niet 10 kilogram overgewicht maar precies 23.0 kg – de stewardess was zelfs verbaasd. Voor ik ’t wist moesten we al boarden, naar de US gaat het iets anders dan naar andere bestemmingen, met een algehele bodyscan kon ik gelukkig zonder kleerscheuren door de doane. Tijdens het wachten met een vrouw in contact gekomen die mij wist te vertellen hoe Amerikanen zijn, ze gaf me twee tips: ‘probeer altijd je titel (universiteit) te benoemen in ’t gespreken, houden ze van daar’ en ‘ga niet in je pak naar een boer’, duidelijk dus hoe Amerikanen zijn. Ook in ’t vliegtuig werd het stereotype Amerikaan bevestigd – veel mannen/vrouwen met behoorlijk overgewicht. Wegens een technisch mankementje aan zowel de motor als het wiel konden we met 1.5 uur vertraging toch eindelijk de lucht in gaan. De vlucht ging eigenlijk heel voorspoedig: super goed eten, veel hapjes tussendoor en leuke films (margin call, moneyball en the girl with the dragon tattoo). Om 21.15 NL tijd (en dus 12.15 US tijd) landde ik op San Francisco Airport. Ook hier ging het er anders aan toe dan normaal, moest m’n vingerafdrukken afgeven en een oogscan, maar uiteindelijk na een aantal minuten toch weer een mooie stempel erbij.

Meteen daarna de auto opgehaald, met de welbekende kentekenplaat van California, voelt best lekker. Helaas viel ’t weer een beetje tegen met een beetje regen en rond de 16 graden. Toch kon dit de pret niet drukken en reed ik binnen een paar minuten op de Freeway tussen alle monstertrucs en pickup wagens, voelde wel apart! Gelukkig zonder navigatie uiteindelijk bij het hotel aangekomen, ingecheckt en natuurlijk meteen de stad in. Het hotel zit bij Fishermans Wharf dus daar begon mijn city tour dan ook. Daarna even naar Pier 39 gegaan om de zeehonden te bekijken. Het volgende idee was om met de welbekende trams de heuvels op te gaan, helaas stond er een rij van 45 mins wachten en daar had ik als nuchtere Nederland geen zin in J, dan maar de berg op lopen – ‘kan nooit zo erg zijn’, nou na 1/10 van de straat zat de spierpijn al in m’n kuiten – wat een klim. Na een hoop gezucht en gesteun kwam ik uiteindelijk boven. Daar stuitte ik meteen op die zigzag weg naar beneden. Daarna via Chinatown naar Union Square waar het kapitalisme duidelijk de overhand had met de geweldig grote shopping malls, dure hotels en veel mooie auto’s. Daarna weer bergop, bergaf en weer bergop nog even naar Coit Tower geweest.  

Na 26 uur wakker te zijn geweest op die dag vond ik het rond 22.00 tijd om lekker te gaan slapen, zooo moe! Was zelfs te moe om naar beneden te lopen voor ’t eten dus maar even roomservice besteld (service was inbegrepen bij het hotel).

Vanochtend om half 7 al wakker uit mezelf, jetlag is lekker aanwezig nog! Even snel ontbijtje, nam lekker gebruik van het ontbijtbuffet in ’t hotel. Een chinees die zichzelf ober noemde kwam ongeveer elke seconde vragen of alles goed was en schenkte weer een nieuwe kop koffie in of vulde de kop bij. Aan het eind kwam hij met de rekening, of ik die even wilde tekenen: prima, dacht ik. Alleen toen ik weg wilde lopen kwam hij achter me aan dat ik het vakje ‘tip’ had leeggelaten. Blijkbaar vinden ze dat niet leuk, dus het bedrag maar even afgerond naar een heel getal zodat ik op 0.18 cent fooi uitkwam, dit was al veel in vergelijking met wat hij had gedaan. Ook dat kon hij niet waarderen en vertelde dat het minimaal 10% moet zijn, ik dus netjes 3.50 dollar fooi gegeven, maar als echte Nederlander nam ik hier maar even goed gebruik van: terug naar het buffet en nog even een paar bananen en appels meenemen, betaal toch niet voor niks.

Daarna met de auto naar de Golden Gate bridge, echt super mooi om te zien zeg, heb de brug van twee kanten bekeken en ik blijf het geweldig mooi vinden zeg, wat een gevoel. Vervolgens met de bay cruise nog 1,5 uur door de haven van San Francisco rond gedobberd om uiteindelijk rond 13.00 weg te rijden uit SF. Er werd mij aangereden nog even naar de ‘twin peaks’ te rijden, zeker een aanrader, geweldig uitzicht zeg! 

Daarna naar Fresno; een 3,5 uur durende rit over brede snelwegen met grote Amerikaanse trucks, geweldig mooie ervaring maar ook zeker vermoeiend. Onderweg nog even langs de McDonalds geweest en begrijp nu waarom die Amerikanen soms wat dikker zijn; de eerste BigMac kostte 3 dollar maar toen ik die bestelde kreeg je een tweede gratis, nou doe er dan maar twee.  

Om 19.00 aangekomen in Fresno, slaap in een soort van extended stay hotel waardoor ik dus mijn eigen studio heb met badkamer, keukentje en woonkamer! Prima te vertoeven hier dus voor een maandje. Net even boodschappen gedaan en alles klaargehangen voor morgen. Nu mega moe dus zo lekker het bedje in. 

Morgen mijn eerste dag bij de Rabobank hier in Fresno dus ben benieuwd wat deze dag mij zal brengen. In het volgende verhaal zal ik uitleggen wat ik precies hier ga doen voor de Rabobank.

Cheers from California!

Foto’s:  

http://www.facebook.com/media/set/?set=a.10150798042342442.460749.735187441&type=1&l=17a51c0552

I'm coming home, I'm coming home, tell the world that I'm coming home!

Beste lezers,

hier mijn laatste berichtje vanuit Australie. Ik zit momenteel te wachten op Sydney International Airport voor mijn vlucht via Hong Kong naar Amsterdam. Ik moet eerlijk toegeven dat ik het alles behalve leuk vind om Australie te moeten verlaten en zit dan ook met een raar gevoel op het vliegveld. Ik zal in dit blog nog even mijn laatste 9 dagen in Australie beschrijven.

Na de Full moon party op Magnetic Island waren wij al bijna op onze eindbestemming van de trip. De reis van Magnetic Island naar Cairns duurde ongeveer 8 uur en zo kwamen we de 17e van Juli om 18.00 aan in Cairns. Meteen bij aankomst stonden een paar vrienden ons op te wachten die we ontmoet hadden tijdens de reis.. meteen weer erg gezellig en gingen dan ook meteen uit eten met een flinke groep :)! Cairns is eigenlijk helemaal niet zo speciaal en mede om deze reden besloten we hier dan ook maar 3 nachten te blijven. Een dag bestond uit chillen in de zon bij de Lagoon (zwembad in Cairns gezien daar geen strand is) en de andere dag gingen we Wild Water Raften. Het leuke hiervan is, is dat er veel reisbureaus te vinden zijn in Cairns en het dus makkelijk is om af te dingen, ik als echte Nederlander kon dit natuurlijk niet aan mij voorbij laten gaan en zo wisten we dan ook een behoorlijke korting te krijgen inclusief 2 gratis diners. Het wild water raften was echt gaaf en duurde een hele dag, dit deden we op de Tully River vlakbij Mission Beach. De avonden in Cairns bestonden vooral uit party in Giligans en Woolshed.

Omdat er niet bijzonder veel te done was in Cairns en Michel Groenewegen in Port Douglas woonde besloten we dan ook naar Port Douglas te vertrekken op de 21e van Juli. Na een zware busreis van 2 uur kwamen we aan in Port Douglas, meteen kregen we een vakantiegevoel bij dit heerlijke stadje. We spraken af met Michel bij zijn appartement (Reef Club resort) want hier konden we blijven slapen voor de laatste 5 nachten, echt top! Na de tassen neergezet te hebben gingen we (Sanne, Kine, Cone en ik) met een met een bootje de rivier op om krokodillen te spotten, na 5 minuten kwamen we al de eerste krokodillen tegen! Na dit avontuur liepen we nog even door de stad en gingen we naar het strand om lekker te relaxen in de zon (en 26 graden ;)). In de avond even gegeten bij het restaurant waar Michel werkt (Court House).

De volgende ochtend gingen we met de auto van Cone naar Cape Tribulation. Michel had twee dagen vrij van zijn werk dus dat was top! Onderweg naar Cape Tribulation stopte we bij een mooi strand en bij een verborgen meer waar je in kon zwemmen. Aan het eind van de middag kwamen we aan in Pk's Jungle Village (ons hostel voor die nacht). Dit hostel lag echt midden in de jungle, na even gevist te hebben op t strand en een apar biertjes gedronken te hebben doken we het bed in om de volgende ochtend op zoek te gaan naar een geheim meer ergens in het oerwoud genaamd de 'Blue Hole'. Na wat research op het internet konden we het meertje al snel vinden! Het was inderdaad super mooi, een superblauw meertje in t midden van t oerwoud, echt prachtig! Dit meertje schijnt de plek te zijn waar aboriginal vrouwen hun kinderen baren, echt een speciale plek dus. Na dit meertje reden we door naar Mossman Gorge, dit is een rivier waar je heerlijk kan relaxen. Michel wist wederom een geheime plek waardoor we daar heerlijk met z'n drieen van de zon konden genieten. Daarna was het weer tijd om terug te rijden naar Port Douglas. Eenmaal aangekomen in Port besloten we te gaan bbqen - heerlijk :)! De avond besloten we een film te kijken onder het genot van een paar biertjes.

De volgende morgen gingen Kine en ik op een cruise over het Great Barrief Reef. Dit was echt een prachtige dag met blauwe lucht en 26 graden. We hadden best een luxe cruise waardoor er zonnebedden op de bovenste verdieping waren, hier hebben we dus ook de hele dag op gelegen. De cruise nam ons mee naar onze eerste plek waar we konden duiken.. onderweg na deze plek zagen we een aantal walvissen, echt gaaf om te zien. Kine en ik besloten weer te gaan duiken en het was elke cent waard, hoe prachtig is dat Great Barrier Reef, echt niet normaal. Na twee keer gedoken en gesnorkeld te hebben in het Great Barrier Reef was het alweer tijd om terug te varen naar Port Douglas. Onderweg naar de haven zagen we nog een aantal walvissen..!

Eenmaal aangekomen in Port Douglas was het tijd voor een nacht stappen in het wilde Port Douglas, we gingen met Michel z'n huisgenote (Louise) en Suzanne, Kine, Michel en ik stappen! Echt een geweldige nacht. De ochtend erna begon minder, maar om 13.00 zaten we toch aan de bbq met fruitsalade, heerlijk ontbijt! Daarna besloten we lekker te relaxen op t strand en gingen we 's avonds weer eten bij het Court House. Na deze gezellige avond was het alweer onze laatste nacht op de oostkust en na het kopieren van al onze foto's gingen we dan ook echt slapen (helemaal verrot).

De volgende ochtend om 07.30 bracht Michel ons naar het vliegveld en vlogen we terug van Cairns naar Sydney. Port Douglas was zeker één van de hoogtepunten op de oostkust. Michel, nogmaals bedankt voor de gastvrijheid, was echt top!

Eenmaal aangekomen in Sydney was het haasten, haasten, haasten om nog even iedereen gedag te zeggen en mijn koffer in te pakken. Ik kwam aan bij mijn oude huisbaas en ik mocht in mijn oude huis slapen en kreeg zelfs de sleutel van de voordeur, echt super! Ik sliep op de bank en was echt leuk om mijn (ex)huisgenoten weer te zien. Ze hadden allemaal wijn en chips gekocht om nog even een laatste mooie avond te hebben. Vanmorgen werd ik zelfs wakker gemaakt met een ontbijt op de bank, echt top :)!

Nu zit ik hier op t vliegveld en bedenk ik me dat ik de beste tijd van mijn leven heb gehad in Australie, het was simpelweg van dag één tot vandaag een grandioze tijd met geweldige trips naar New Zealand, east coast of Australie, Melbourne, Great Ocean Road, Adelaide, Hunter valley, Blue Mountains, Broken Hill, Tasmanie, Philip Island en Port Stephens. Ik zal het nooit, maar dan ook nooit vergeten. In deze tijd heb ik ook een hoop mensen ontmoet waar ik echt veel van heb geleerd.. ik zal deze dan ook zeker nog een keer gaan op zoeken. De Universiteit van Sydney was simpelweg ook geweldig, een prachtige campus, goed niveau van lessen en examens en uiteindelijk ook alles gehaald met cijfers tussen de 6,2 en 7,2!

Ik wil iedereen bedanken voor de reacties op de vorige verhalen en zie jullie allemaal snel weer in Nederland - nu kan ik alleen nog zeggen I'm coming home, coming home, tell the world that I'm coming home (http://www.youtube.com/watch?v=k-ImCpNqbJw).

Groeten vanuit Sydney (voor de laatste keer :()

De foto's komen binnen een week op mijn Facebook.

East Coast of Australia part 2

Daar zit je dan.. op de dag van de verjaardag van Jeroen (m'n broertje) op Magnetic Island proberen te realiseren wat ik allemaal heb meegemaakt de afgelopen paar weken. Vooralsnog is dat bijna niet meer te beseffen.

Ik was gebleven bij Noosa.. hier hebben we vooral beetje gerelaxed en de avond doorgebracht in t hostel na een nacht zonder slaap in Byron Bay. Na Noosa was de volgende bestemming Rainbow Beach. Rainbow Beach is een mooi strand met verschillende kleuren zand (rainbow ;)). Dit is tevens de vertrekplaats voor Fraser Island. Wij bleven eerst 3 nachten in Rainbow Beach en hebben hier heerlijk weer gehad en supergezellige dagen gehad. De mensen die we ontmoet hadden waren vooral van de OZexperience op de weg van Noosa naar Rainbow, hier hadden we een knettergekke buschauffeur genaamd 'Princess' - super rilexte kerel die er voor wist te zorgen dat het 1 groot feest werd in de bus.

Na 3 nachten Rainbow Beach gingen we Fraser Island op. Dit eiland heeft geen wegen en is dus alleen per 4x4 bereikbaar. Met 8 man in de auto (4 auto's) vertrokken we onder begeleiding van 1 gids naar Fraser Island.. we begonnen meteen met een prachtige rit over het strand.

Superdik om op te rijden.. na een klein stukje strand gingen we al snel naar de vrijwel onbegaanbare zandpaden in het binnenland van het eiland. Het hoogtepunt was wel degelijk Lake McKinzie (een zeer helder meer met parelwit zand). 's Avonds gingen kampeerden we op een campground met een paar andere groepen waaronder de groepen met mensen die we ontmoet hadden in Rainbow Beach. Na gekookt te hebben met z'n allen kwamen de pakken Goon uit de koelboxen (hele gore en goedkope wijnpakken van 4 liter). De avond eindigde op het strand met een groep van 50 man en 4 man die gitaar speelden, super rilext. Toch moest er ook geslapen worden en zo sliep iedereen in een tent zonder luchtbed met slechts een heel dun slaapzakje en een kussen van een opgeblazen Goonpak, buiten was het rond het vriespunt dus zelfs met een vracht Goon achter de kiezen was het nog steeds ijskoud. 's ochtends heel vroeg gewekt door onze geliefde Bjorn die de Spice Girls met Wannabe opzette in 1 van de auto's. Prachtig om mee wakker te worden. De dag bestond uit geweldige meren, walvissen kijken, mooie stranden en gave zandpaden om te rijden met een 4x4. Iedereen mocht rijden, en moet toegeven dat het echt top was! De avond was vergelijkbaar met de avond ervoor alleen de ochtend begon nog iets vroeger als de dag ervoor.. we gingen namelijk met een klein groepje de zonsopgang kijken op het strand! Na de zonsopgang nog even naar een mooi meer om deze geweldige trip af te sluiten met een lunch. Deze Fraser Island trip was zeker een hoogtepunt van de trip en super goede vrienden aan overgehouden.

Na de Fraser Island stond het volgende hoogtepunt op ons te wachten.. de zeilcruise over de Whitsundays. De vertrekhaven voor deze cruise was Airlie Beach. Onder velen bekend als de partyplace voor Australiers en backpackers. Hier maakte wij dan ook gebruik van.. we begonnen de avond met een goedkoop diner en veel gratis bier in de Downunder bar en vervolgende onze weg naar Mama Africa (aangeraden door Job, thanks voor de tip :).. de Gin Tonic smaakte inderdaad prima daar). Na deze geweldige nacht gingen we de volgende dag om 14.00 op de boot genaamde de 'Broomstick'. Dit was een boot voor gemaakt voor 25 personen. Ook hier hadden we weer een geweldige groep mensen en het weer was ongelooflijk goed.

De eerste dag stond in het teken van zeilen naar de bay voor bezoek aan de whiteheaven beach de volgende ochtend. Dit was een prachtige zeiltoch gezien er genoeg wind stond om een behoorlijk snelheid te bereiken. Na drie uur gezeild te hebben kwamen we aan in de bay en hier kregen we een snack en diner van de crew. Na dit superdiner en een paar biertjes sloten al snel de ogen om de volgende ochtend om 06.30 de zonsopgang te zien. Echt super mooi om te zien over het water. Na de zonsondergang en het ontbijt gingen we naar de Whiteheaven Beach (wat bekend staat als 1 van de mooiste stranden wereldwijd). Hier aangekomen moest ik inderdaad toegeven dat het 1 van de mooiste stranden is die ik in mijn leven gezien heb.. parelwit zand en prachtig helderblauw water. In het water zwommen pijlstaartroggen en kleine haaien, wel mooi om te zien. Verder gingen we die dag naar een ander klein eiland op ongeveer 3 uur zeilen van de Whiteheaven Beach vandaan. Hier gingen we snorkelen en lekker borrelen op het strand terwijl we genoten van de zonsondergang. Na het diner barstte de bootparty los, echt zo gaaf, gewoon midden op de Whitsundays met 25 anderen een party op een boot in een rustige bay.

De volgende ochtend ging de wekker weer zeer vroeg gezien we gingen scuba diven (duiken) tot 10 meter diep. Hier doken we tussen het koraal en prachtige tropische vissen. De Whitsundays is ook een onderdeel van het Great Barrier Reef. Na een half uur gedoken te hebben vertrokken we weer naar de haven met de boot. Deze 3 dagen waren ook zeker een prachtige ervaring en hebben weer goede vrienden aan overgehouden. De avond hadden we nog een afterparty met de boot, alle boten die aankomen geven hun gasten een afterparty in de bar Beaches. Deze avond was super mooi maar helaas moesten we de volgende ochtend om 07.00 weer de bus richting Magnetic Island. Na een busrit van 4 uur en een kleine ferry kwamen we aan in Magnetic Island.

Meteen na aankomst gingen met we met twee dames uit Engeland de Forbswalk doen.. deze walk staat bekend om de vele koalas die je kan zien rondom dit gebied. Na 2 uur zoeken kwamen we dan uiteindelijk een paar koalas tegen, mooi om die beestjes weer eens te zien. De avond eindigde al snel na een potje Trivia. De volgende morgen waren weer topfit om met de scooter het eiland te verkennen. Het eiland kent slechts 13 km aan wegen waardoor het dus ook geen grote opgave is om het eiland te verkennen in een halve dag. Na wilde Wallabee's (kleine kangaroes) te hebben gevoed en mooie stranden te hebben gezien was het tijd om ons klaar te maken voor de Full Moon Party.

De Full Moon Party begon om 18.00 en duurde tot 05.00! Het mooie van dit feest is dat we alle mensen die we ontmoet hadden tijdens onze trip de laatste 3 weken ook hierheen kwamen. We stonden dan ook snel met een grote groep, echt top om al die mensen weer te zien. Ook waren er nog een aantal Westlanders (Rik van den Ende en Matthijs Benard) wat resulteerde in een super mooi feest.

Vandaag staat in het teken van niks doen, op het strand liggen, eten, drinken en nog meer niks doen :).

Morgen vertrekken we naar Cairns, onze laatste bestemming met de OZ Experience. Ik moet toegeven dat de OZ experience me echt supergoed is bevallen en het dan ook iedereen kan aanraden die in Australie gaat reizen. In en rondom Cairns zullen we acht dagen spenderen. We gaan hier o.a. duiken en naar de jungle. Daarnaast zullen we veel mensen ontmoeten die we tijdens de oostkust ontmoet haddden. Ook Michel Groenewegen alias Cone woont in Port Douglas, daar ga ik ook zeker even heen.

Ik hoop dat ik jullie weer een kleine indruk heb kunnen geven hoe mijn reis verloopt en hoe een geweldige tijd ik heb hier. Ik vind het moeilijk om het in woorden te beschrijven allemaal.

Tot over 9 dagen in Nederland!!!

Cheers Rene (From Magnetic Island)